شخصی که با دیدگاه‌های ماکیاولیستی خود و با استفاده از نفوذ و تأثیرگذاری یهودیان در ایالات متحده، بتواند منافع اسرائیل را تأمین نماید.
شمارش معکوس
فرایند کار در مرکز لابی یهودی جهت تعیین رئیس جمهوری مناسب برای دولت عبری در انتخابات آینده، در روزهای اخیر با شروع شمارش معکوس برای پایان دورة ریاست جمهوری جورج بوش در سال 2008، شتاب بیشتری به خود گرفته و نگاه‌ها به سوی نامزدهای جدید ریاست جمهوری که تعداد آن‌ها بیش از حد تصور بوده، منعطف شده است.
مقامات ارشد لابی یهودی، این مسأله را درک کرده‌اند که مأموریت آن‌ها در این انتخابات، بسیار دشوار است و این امر به علت بی‌سابقه بودن این انتخابات از سال 1968 به این سو بوده است. زیرا برخلاف سایر انتخابات قبلی، در بین نامزدهای موجود، رئیس جمهوری یا معاون وی دیده نمی‌شود.
حتی در سال 1968، نامزد پیروز یعنی «ریچارد نیکسون» معاون «آیزنهاور» رئیس جمهوری سابق آمریکا بود. این امر نشان می‌دهد که این انتخابات در تمام تاریخ ایالات متحده بی‌سابقه خواهد بود.
منصب ریاست جمهوری آمریکا، در برنامه‌های لابی یهودی از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. چون رئیس جمهوری آمریکا با داشتن توانایی‌ها و اختیارات خاص خود با سایر رؤسای جمهوری جهان فرق می‌کند. وی علاوه بر قدرت و سیطره کشور متبوع خود، با نفوذترین رئیس جمهوری دنیا به حساب می‌آید.
با توجه به این موارد، بیشتر کشورهای جهان و در رأس آن‌ها اسرائیل، در پی شناختن رئیس جمهوری جدید آمریکا و سیاست‌های وی هستند تا جهت رسیدن به منافع سیاسی و اقتصادی خود، طریقة تعامل با او را دریابند.
روشی که لابی یهودی برای شناخت بهترین نامزدها جهت پیشبرد منافع اسرائیل اتخاذ کرده است، ایجاد یک هیأت، متشکل از 8 نفر از کارشناسان روابط آمریکا و اسرائیل و سیاست خارجی آمریکا است.
وظیفه این هیأت، شناسایی و معرفی بهترین نامزدها و ارائه رهنمودهای لازم به یهودیان آمریکا برای انتخابی بهتر است. این هیأت، ماهیانه گزارش‌هایی درباره فعالیت تمام نامزدها و گرایش‌های سیاسی آن‌ها، سیاست‌های آنان در قبال اسرائیل و آیندة این کشور در خاورمیانه منتشر می‌کند.
همچنین در این گزارش‌ها، معادلات سیاسی و اقتصادی در ایالات متحده در صورت پیروزی هر کدام از کاندیداها، که بر ارائه کمک‌‌های مالی این کشور به اسرائیل تأثیرگذار هستند، بررسی می‌شود.
کادر آکادمیک
بر طبق نوشته‌های روزنامه اسرائیلی «هاآرتص»، این هیأت 4 شخصیت آکادمیک دارد، اما 4 نفر دیگر باید دارای ویژگی‌های خاصی باشند که داشتن یک منصب مهم در اسرائیل و همچنین سکونت طولانی‌مدت در ایالات متحده و نزدیکی به سیاستگذاران آمریکایی، از جملۀ این ویژگی‌ها است.
گزارش‌های ماهیانۀ منتشر شده توسط این هیأت، حاوی پرسش‌های متعددی است که بر اساس آن‌ها، یهودیان آمریکا رئیس جمهوری جدید را انتخاب می‌کنند. مهم‌ترین این پرسش‌ها عبارت‌اند از:
بهترین رئیس جمهوری برای اسرائیل کیست؟ آیا او به دنبال انعقاد معاهدة صلح بین اسرائیل و فلسطینی‌ها خواهد بود؟ یا او رئیس جمهوری است که در این امر دخالت نمی‌کند و دست اسرائیل را برای پیش گرفتن سیاست‌های خود در منطقه خاورمیانه بازمی‌گذارد؟ آیا برای اسرائیل بهتر نیست که رئیس جمهوری آینده راه مذاکرۀ اسرائیل با سوریه را باز کند تا در نهایت معاهدة صلحی بین این دو کشور منعقد شود؟ آیا او به دنبال ساقط کردن نظام «بشار اسد» در سوریه است؟ آیا برای تل‌آویو بهتر نیست که رئیس جمهوری آیندۀ آمریکا به فکر استقرار دموکراسی در خاورمیانه باشد؟ آیا او به دنبال استقرار امنیت در منطقه خاورمیانه خواهد بود و سیاست‌های واقع‌گرایانه و غیرایدئولوژیک در پیش خواهد گرفت؟
بیانیه سری
پاسخ به این سؤالات، میزان تأثیرگذاری کاندیداهای جدید ریاست جمهوری آمریکا بر طبق برنامه‌های لابی یهودی را مشخص می‌کند و بر اساس آن‌ها شناسایی هویت رئیس جمهوری آینده از طریق برنامه‌های هر کاندیدا صورت می‌گیرد تا در نهایت به انتخاب نامزد برتر از سوی یهودیان آمریکا منجر شود.
لابی یهودی برای جلوگیری از پراکندگی و تشتت آرای یهودیان، قبل از فرا رسیدن انتخابات یک بیانیه سری به تمام مؤسسات و نهادهای مذهبی یهودی در آمریکا ارسال خواهد کرد که در آن، توضیحاتی در مورد کاندیدای مورد علاقة اسرائیل و ویژگی‌های او داده خواهد شد.
دو سال پیش در آستانه انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در سال 2004، روزنامه اسرائیلی هاآرتص یک نظرسنجی با هدف شناخت رابطه دولت‌های مختلف با حکومت جورج بوش انجام داد. مهم‌ترین نتیجه‌ای که از این نظرسنجی به دست آمد، این بود که اسرائیل باید در انتخابات از جورج بوش به خاطر کمک‌هایش به دولت عبری حمایت نماید.
یک نظرسنجی دیگر از این قبیل در سال‌های پیش نشان داد که بیل کلینتون، رئیس جمهوری دلخواه اسرائیل نیست. گزارش‌های لابی یهودی نشان می‌دهد که این امر، دلایل زیادی دارد که مهم‌ترین آن‌ها این بود که در زمانی که اسرائیل به دلیل مقتضیات زمانی در تلاش برای رسیدن به یک معاهدة صلح با فلسطینی‌ها بود، کلینتون محبوبیت بی‌نظیری داشت اما عدم دستیابی به یک معاهدة صلح واقعی و شروع انتفاضة دوم فلسطینی‌ها از اهمیت تلاش‌های وی کاست و دیگر رئیس جمهوری دلخواه و مطلوب تل‌آویو به حساب نمی‌آمد. این امر باعث شد که لابی یهودی به حمایت از جورج بوش روی آورد.
یک مسأله مبهم
یکی از مسائل مبهمی که لابی یهودی در انتخاب مناسب‌ترین رئیس جمهوری آمریکایی برای اسرائیل با آن روبرو است، مسأله پروندة هسته‌ای ایران و موضع‌گیری نامزدهای ریاست جمهوری نسبت به آن است، زیرا خط‌مشی هر کدام از آن‌ها نسبت به پروندة هسته‌ای ایران، یکی از عوامل مهم موفقیت یا شکست در انتخابات آینده محسوب می‌شود.
استراتژی دلخواه لابی یهودی، حمله نظامی به ایران به منظور جلوگیری از پیشرفت برنامه هسته‌ای این کشور، به دلیل مورد تهدید قرار گرفتن امنیت دولت عبری توسط این برنامه است.
اتخاذ این استراتژی از سوی هر کدام از نامزدها، او را به رئیس جمهوری مورد علاقة لابی یهودی و اسرائیل مبدل می‌نماید. با توجه به سکوت کاندیداها در مورد اتخاذ چنین سیاستی، به دلیل ترس از واکنش‌های مخالفت‌آمیز افکار عمومی آمریکا که غوطه‌ور شدن در یک باتلاق دیگر بعد از عراق را نمی‌پذیرند، به نظر می‌رسد که علی‌رغم اهمیت فراوان این موضوع جهت انتخاب رئیس جمهوری مناسب توسط لابی یهودی و اسرائیل، این قضیه همچنان لاینحل باقی بماند.
بر طبق شاخص‌های اولیه و اطلاعات جمع‌آوری شده توسط هیأت هشت نفره لابی یهودی، تاکنون «رودولف جولیانی» شهردار سابق نیویورک در صدر شخصیت‌هایی قرار گرفته است که اسرائیل وی را برای منصب ریاست جمهوری آمریکا مناسب می‌بیند.
در انتخاب جولیانی، همه سیاستمداران یهودی اعم از چپ‌گرایان، راست‌گرایان، دموکرات‌ها، جمهوری‌خواهان، موافقان جنگ علیه عراق و مخالفان این جنگ اتفاق نظر دارند اما با این وجود، این قضیه را نمی‌توان تمام شده انگاشت، چون جولیانی تاکنون به طور رسمی ورود خود به عرصه انتخابات ریاست جمهوری را اعلام نکرده است.
علاوه بر این، انتخاب وی به عنوان نامزد اصلی جمهوری‌خواهان را نمی‌توان تضمین شده دانست و در این مورد، جای تردید وجود دارد.
شاخص‌های مثبت
در گزارش‌های لابی یهودی، «ال‌گور» نامزد دموکرات‌ها به شاخص‌های مثبتی دست پیدا کرده است، اما شانس او جهت رسیدن به رئیس جمهوری دلخواه اسرائیل، کمتر از جولیانی است. عملکرد ال‌گور در زمان تصدی معاونت بیل کلینتون، او را از نظر یهودی‌ها واجد شرایط مناسبی کرده است.
اما مقامات ارشد لابی یهودی، بیم دارند که در برهه زمانی باقی مانده به انتخابات، گرایش‌های سیاسی ال‌گور، تحت تأثیر تحولات بین‌المللی تغییر پیدا کند. بعد از ال‌گور، «پراگ‌اوبما» چهره تازه مطرح شدة دموکرات‌ها است.
وی یک سناتور جوان و سیاه‌پوست است که همه از او به عنوان رهبر آینده حزب دموکرات یاد می‌کنند. وی با بهره‌مندی از قدرت کاریزماتیک فراوان، همه را شیفته خود کرده است. بر طبق نوشته‌های «نشنال ژورنال»، اوبما که مغز سیاسی حزب دموکرات به حساب می‌آید، یکی از حامیان اصلی اسرائیل است و موضع‌گیری‌های او در حمایت از سیاست‌های اسرائیل در خاورمیانه برای همه شناخته شده است.
وی همچنین به اسرائیل سفر کرده و یک سخنرانی معروف هم در مرکز لابی یهودی در نیویورک ایراد نموده است. با این وجود، هیأت هشت نفره لابی یهودی، روی رئیس جمهوری شدن اوبما حساب چندانی باز نکرده است.
یک سوم آرا
بعد از این اشخاص، سناتور «جان مک‌کین» قرار می‌گیرد که برای معرفی شدن به عنوان نامزد اصلی جمهوری‌خواهان، طرفداران زیادی در این حزب دارد. مقامات لابی یهودی هم، شانس زیادی برای وی در انتخابات آینده قائل هستند.
این گمانه‌زنی‌ها هنگامی قوت گرفت که مک‌کین در انتخابات مجلس سنا یک میلیون رأی از ایالت آیوا که جمعیت آن به سه میلیون نفر می‌رسد به دست آورد؛ یعنی چیزی در حدود یک سوم آرای این ایالت. هیچ کدام از نامزدها در هیچ‌یک از ایالت‌ها نتوانستند چنین موفقیتی را کسب کنند.
همان طور که جان مک‌کین در نظرسنجی‌های جمهوری‌خواهان، صدر جدول را به خود اختصاص داده است، هیلاری کلینتون (همسر بیل کلینتون رئیس جمهوری سابق ایالات متحده) برای معرفی شدن به عنوان نامزد اصلی دموکرات‌ها بیشترین شانس را داراست.
این در حالی است که وی تاکنون به‌طور رسمی، ورود خود به میدان رقابت را اعلام نکرده است. اما شواهد نشان می‌دهد که وی با توجه به امتیازات و شرایط مناسبی که برای خود مهیا می‌بیند، بی‌میل نیست که به عنوان اولین رئیس جمهوری زن تاریخ ایالات متحده آمریکا شناخته شود.
هیلاری کلینتون، شرایطی مشابه جان مک‌کین دارد و مانند وی سیاستمداری معروف و محبوب در آمریکا به حساب می‌آید. به‌طوری که میزان محبوبیت وی کمتر از «وینیوت گینگریچ» چهره برتر جمهوری‌خواهان در مجلس نمایندگان در سال 1994 و ال‌گور قهرمان تراژدیک انتخابات سال 2000 نیست.
همچنان از لحاظ شهرت به پای کاندولیزا رایس وزیر خارجه کنونی آمریکا نمی‌رسد. رایس همیشه اعلام کرده است که در انتخابات آتی ریاست جمهوری شرکت نخواهد کرد، اما نزدیکان وی تأکید می‌کنند که او به زودی، نظر خود را تغییر خواهد داد، به‌ویژه این که جورج بوش در پی قانع کردن رایس جهت شرکت در انتخابات و رسیدن به جانشینی اوست.
منبع: المجله – شماره 1389 – 24 سپتامبر 2006
